مهندسی پزشکی

مهندسی پزشکی یا مهندسی زیست پزشکی (به انگلیسی: Biomedical engineering) به دنبال ایجاد ارتباط منطقی بین علوم مهندسی و دانش پزشکی می‌باشد.

در مهندسی پزشکی با تلفیقی از علوم مهندسی برطرف کردن نیازهای پزشکی در زمینه ساخت و نگهداری تجهیزات و نیز ساخت ابزارهای پزشکی برای کاربردهای پیشگیری، تشخیص و درمان بیماریها مد نظر می‌باشد. این رشته کاربرد علوم فنی و مهندسی است در یاری‌رساندن به پزشکان در تشخیص و درمان بیماری‌ها. مهندسی پزشکی یکی از تازه‌ترین رشته‌هایی است که قدم به عرصه دنیای تکنولوژی جهانی نهاده و این رشته بدین منظور شکل یافته تا پزشکان را در تشخیص و درمان یاری دهد. مهندسی پزشکی دقت و تنوع در تشخیص را گسترش داده‌است به‌طوری‌که تشخیص بدون دستگاه‌ها امکان‌پذیر نیست. تاکنون دستگاه‌هایی از جمله EEG ,ECG ,MRI ,CT-Scan کمک بسیار بزرگی به پزشکی نموده‌اند و هم راستای وسایل تشخیصی وسایل و ملزومات درمانی گسترش یافته تا بیماران را به گونه‌ای تحت درمان قرار گیرند که می‌توان سمعک، ونتیلاتور، دیالیز (تراکافت)، اولتراسوند و کاربردهای متعدد لیزر را نام برد. مهندس پزشکی در گام‌های اولیه بهره‌برداری، تعمیر، پشتیبانی و نگهداری و تنظیم و استانداردسازی دستگاه‌ها را انجام می‌دهد و در مراحل بالاتر توسعه، ارتقاء و بهبود دستگاه‌های پزشکی یا حتی می‌تواند به طراحی و ساخت یک دستگاه اقدام کند. در این رشته به علت ابداعات و نوآوری وسیعی که صورت می‌گیرد شاخه‌های جدیدی از مهندسی پزشکی سازمان می‌گیرند.

مهندسی کامپیوتر

این رشته دانشی را به مخاطب منتقل می کند که طی آن روش های جمع آوری اطلاعات، استفاده و انتقال آن میسر شود.

در عصری که به سر می بریم فناوری اطلاعات یکی از عمده ترین محورهای تحول و توسعه در دنیا محسوب می شود. امروزه دستاوردهای ناشی از فناوری اطلاعات چنان با زندگی مردم تلفیق شده است که توقف در مسیر آن باعث ایجاد اختلال در جامعه و حتی رفاه و آسایش مردم می شود. از این رو بسیاری از کشورها جهت عمومیت بخشیدن به استفاده از فناوری اطلاعات دست به اقدامات خرد و کلانی زده اند که آموزش آکادمیک فناوری اطلاعات یکی از این موارد است.

مهندسی صنایع

مهندسى صنايع را می توان کاربرد اصول و فنون مهندسی مدیریتی به منظور بهبود، طراحى و نصب سيستم هايى شامل انسان، مواد، اطلاعات، انرژى و تجهيزات براى فراهم آوردن امکان توليد کالاها و ارائه خدمات بشکل کارآ و مطلوب دانست.

براى بررسى، ارزيابى و کاربرد اين سيستم ها، دانش و مهارت هاى علوم رياضى، علوم فيزيکى و علوم اجتماعى به همراه فنون طراحى مهندسى موردنياز است. فعاليت هاى مهندسى صنايع همانند پلى است که ارتباط بين اهداف مديريت و عملکرد عملياتى سازمان را ايجاد مى نمايد.مهندسان صنايع بيشتر درگير افزايش بهره ورى در مديريت منابع انسانى، روش ها و فناوری اند. حال آنکه ساير رشته هاى مهندسى بيشتر درگير ماهيت فنى فرآيندها و فرآورده ها مى باشند.

مهندسی نقشه برداری

همان طور كه براي داشتن يك زندگي موفق بايد برنامه ريزي كرده و طرح و نقشه شخصي داشت، براي انجام يك كار عمراني كه گاه چندين سال به طول مي‌انجامد، بايد نقشه برداري كرد.

رشته ي نقشه برداري با جغرافيا و سنجش از راه دور، ارتباط نزديكي دارد براي مثال وقتي مهندس نقشه برداري براي تهيه ي نقشه از ماهواره كمك مي‌گيرد، به رشته ي سنجش از راه دور نزديك مي‌شود. هم چنين نقشه برداري در دو رشته عمران وجغرافي بسيار به يكديگر نزديك است و تفاوت اين دو بيشتر در اين است كه در جغرافيا از نقشه براي تهيه ي اطلس هاي جغرافيايي استفاده مي‌شود، اما در مهندسي عمران از نقشه برداري براي برنامه ريزي و طرح هاي عمراني استفاده مي‌شود.

گرایش سیستم‌های قدرت تا حدودی به مدیریت و اقتصاد گرایش پیدا می کند. مسائل مالی بسیار مهم هستند و اکثر مسائل مربوط به کارکرد بهینه سیستم از لحاظ اقتصادی است. اکثر مسائل سیستمهای قدرت نیازمند تسلط بر روش‌های بهینه‌سازی است.

کمی ذوق هنری، قدرت خلق یک اثر نو، تخیل قوی و روحیه کار گروهی، همه ی آن چیزی ست که شما برای معمار شدن نیاز دارید. اگر به هنر علاقه مندید و قدری با فن مهندسی ساختمان آشنایی دارید معماری رشته ایده آل شماست. این رشته تلفیقی ست خارق العاده از فن و هنر و قدمتی بسیار طولانی در تاریخ ایران و جهان دارد.

یشینه معماری ایران به حدود ۱۰۰۰ سال پیش از اسلام می‌رسد و پس از ظهور این دین نیز تاکنون شاهد بیش از ۱۴۰۰ سال معماری ایرانی- اسلامی هستیم. از قدیم‌الایام معماری ایران دارای دو نظام کلی آموزش بوده است. یکی از این دو، نظام آموزش سنتی معماری است، که ریشه در قرون و اعصار دارد و انتقال اطلاعات و مفاهیم در ان به‌صورت سینه به سینه، مدیدی و مدادی انجام پذیرفته است و نظام دوم، با ظهور مدارس معماری در ایران و تحت عنوان نظام آموزشی آکادمیک و کلاسیک به وجود آمده است. اهمیت بازشناسی آموزش معماری در کشور نیز آنجا بیشتر جلوه می‌نماید، که غالباً در مقام مقایسه معماری و معماران معاصر با معماری و معلمان گذشته بر می‌آییم. این در حالی است که معمار معاصر را محصول آموزش دانشکده‌های معماری امروزی و معمار گذشته را حاصل آموزش سنتی معماری می‌پنداریم.